Πήρα λοιπόν καί εγώ να ξαναβάψω το κάδρο της ζωής μου

Πήρα λοιπόν κι εγω να ξαναβάψω το κάδρο της ζωής μου.
Να βάψω τα όνειρα,να βάψω τις μέρες,να βάψω τις νύχτες,
να βάψω τους πόθους μου.Ότι χρώμα και να βάλω,ότι μορφή και να δώσω,
σε σένα καταλήγω.Γιατί σε όλα εσύ έδινες χρώμα.
Εσύ δημιουργούσες το τοπίο μου.Εσύ δημιουργούσες την μουσική μου.
Εσύ μάτια μου.Τώρα ότι χρώμα και να βάλω,δεν έχει νόημα.
Δεν έχει χρώμα,δεν έχει φωνή.Με σένα όλα είχαν άλλο χρώμα.
Όλα ήταν έντονα.Ακόμα και οι διαφωνίες μας ήταν έντονες και κόκκινες.
Το πάθος μας είχε χρώμα κεχριμπαριού.Το γέλιο μας είχε το χρώμα
του σμαραγδιού.Που είσαι φως μουνα μου δώσεις πίσω τα χρώματά μου;

Ηρώ Αναστασίου