Νόμιζα πως είχα μπροστά μου ένα θησαυρό.
Κάτι ανεκτίμητο , ευλογούσα την καλή μου τύχη γι αυτό, επιτέλους ,η ζωή μου χαμογέλασε .
Δεν ήξερα πως να την διαχειριστώ τόση ευτυχία .Τι να την κάνω.
Άρχισα να κάνω λάθη .....ανθρώπινα μεν , λάθη όμως....άφησα τη ψυχή μου να ονειρεύεται.
Το είχε ανάγκη , πρώτη φορά που την έβλεπα να χαίρεται έτσι ,να γελάει ,να παίζει ,σαν μικρό παιδί.
Όταν όμως την είδα να κάνει όνειρα, τότε άρχισα να φοβάμαι.
Πώς να την μαζέψεις τώρα;;;; Πώς να της πείς να συγκρατηθεί;;;;
Π. Αντιπαρμακίδης
Κάτι ανεκτίμητο , ευλογούσα την καλή μου τύχη γι αυτό, επιτέλους ,η ζωή μου χαμογέλασε .
Δεν ήξερα πως να την διαχειριστώ τόση ευτυχία .Τι να την κάνω.
Άρχισα να κάνω λάθη .....ανθρώπινα μεν , λάθη όμως....άφησα τη ψυχή μου να ονειρεύεται.
Το είχε ανάγκη , πρώτη φορά που την έβλεπα να χαίρεται έτσι ,να γελάει ,να παίζει ,σαν μικρό παιδί.
Όταν όμως την είδα να κάνει όνειρα, τότε άρχισα να φοβάμαι.
Πώς να την μαζέψεις τώρα;;;; Πώς να της πείς να συγκρατηθεί;;;;
Π. Αντιπαρμακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου